یک اخلاقی دارم زیاد ازش خوشم نمیاد...

اینکه تنبیه و تشویق بقیه روم اثر نداره یعنی اگه بخوام یک کاری رو انجام میدم اگه نخوام انجام نمیدم حالا اسمون به زمین برسه....

یکی یک ساعت برام منبر بره تا خودم نخوام اون  کارو نمیکنم ....کلا خیلی طول میکشه تاثیر بگیرم..:|


نمیدونم به این میگن خودخواهی یا بیخیال بودن یا شایدم یک چیز دیگه...

__________________________________________________________

بیشتر ازاونکه به حرفای طرف اهمیت بدم بیشتر دقت میکنم به اینکه چه کسی داره اون حرف رو میزنه....

مثلا مادرم هیچ وقت  درباره اموراتم مستقیم به من چیزی نمیگویند همینکه نگاه کنند من خودم میفهمم که چه کردم!یا مادرم راضی است یانه!!!!...

همین چندروز پیش اندراحوال یکی از اموراتم را بهشون گفتم ..او سری به نشانه تاسف تکان دادو گفت قبلا ها بهتر بودی...(البته بعدشم لبخند زدو زد به شوخی ولی ......)

و من شدیدا از درون داغون شدم والان احساس شکست عشقی میکنم :دی
_____________________________________________________________

و الانم نمیدونم اینایی که گفتم همشون روی هم یک اخلاقن یا دوتا اخلاق جدا ازهمن؟!!!!!:دی