من در میان جمعم و دلم جای دیگر است.....
حس این شعر رو خیلی وقت ها داشتم و دارم
وعمیقا این حس رو داشتم و دارم ...
وختی ادم در میان جمع های متفاوت با دنیاهای متفاوت باشع
وختی حس میکنه در عینی که داره با بقیه میگه و میخنده وحتی زندگی میکنه
ولی اون اصل حرف دل رو نه میشه گفت
نه بعضا میتونن بفهمنن!!!
اینکه همه جا باید حرف بزنی بزنی بزنی بزنی ولی یکبارم نتونی اونی میخوای بگی....
کم کم باعث میشه اون اصل مطلب و حرفم یادت بره
فقط تنها جاهایی میشه از این حرفا زد در جمع دوستان گرام میباشد
دلم برای اون جمع ها واون حرفا تنگولیده عمیقا
مخصوصا وختایی که اردوجنوب بودیم ...
اردو بودیمممم
واییی اتحادیه یادش بخیر...
