ادم وقتی یک مدتی در مسجد نماز میخونه و لذت نماز خودن توی مسجد رو میچشه ...

و با ادمای خیلی خاص مثلا مادرای شهدا همنشین میشه...

دیگه نماز خوندن حتی اول وقتم در هیچ جای دیگه بهش نمیچسبه...

اونجا حدااقل امیدی داشتم که بخاطر نماز حاج بی بی خدا نماز منم قبول میکنه

یا بخاطر ابرویی که او داره یک نیم نگاهی هم به من میندازه...

ولی اینجا فقط من هستم و دل پراز گناهم و نمازی که بالاتر از این سقف کوتاه نمیرود هعی.....