وقتی فکرمیکنم 20روز بیشتر نمونده تا حرکتم به سمت کربلا به مغزم فشار میاد حس میکنم تحمل اینهمه لط
خداروندارم و همش استرس اینو دارم که نتومنم برم......دق میکنم اگه نرم ........
اصولا وقتی ادم در حق یکی بدی میکنه اون طرف اگه ادموببخشه ولی دیگه کاری به ادم نداره و اگه با ادم خوب
برخورد کنه ادم خیلی شرمنده میشه اونم درصورتی طرف دقیق نمیدونه ما چیکار کردین درحقش........
ولی امام حسین حاضر و ناظر ب اعمال و نیات ماست......
اینطوری نیست با مهربونیاش بیشتر ادمو شرمنده میکنه........
حس میکنم وقتی پای محبتش میادوسط همه گناه ها و غفلتای ادمو یادش میره......
ولی من هیچ وقت یادم نمیره که تومحرمش چه اشتباهی کردم .
ای لعنت به من که .........
وای خدا با چه رویی برم کربلا.......
خدایا منوببخش .......
هانیه