حرف بزن...
حرف بزن...
اصلا دعوایم کن...
فقط تو و حرف های تو مرا ارام میکند...فقط تو و حرف هایت حتی اگر بالحن تندباشند..حتی اگر دعوایم کنی...
اخر تو همیشه ان چیزی هایی را میگویی که من میخواهم بشنوم....
از اینکه تمام حالات و احساست ودرگیری های منو درک میکنی و زود قضاوت نمیکنی و زود تصمیم نمیگیری...
خوشحال و ارومم ...
اگر تند بروم تو اهسته ام میکنی.....
تو میفهمی چه میکنم و چیزی نمیگویی...
همیشه صبر میکنی تا خودم به تو بگویم.....خودم بفهمم...
یک ساعت حرف زدن با تو...تمام دل مشغولی ها و ناارامی های طولانی ام را پایان میبخشد...
و من بعد از صحبت باتو همیشه این را میگویم ...
که ای کاش زودتر گفته بودم.....
کاش به جای خوردن ارام بخش به تو گفته بودم....
و من عاشق اون لبخند تو در اخرتمام مکالماتمان میباشم:)
خدایا شکرت.......خدایا یه اندازه تمام محبت مادرم شکرت....
مادرم
مادر ترانه ای است که هرگز شنیدن آن ما را دلزده نمیکند
ان شاءالله خدا تمام مادران رو حفظ کنه
موفق و سربلند باشید