سه ماه...

شاید سه ماه دیگه.....

حال پتال....

نمیدونم چرا دلم جنوب نمیخواد...........

همین وقت و بی وقت رفتن به گلزار شهدا... برای حال پتال و ورهم شور من خوب تراست...

 از کوی دوست همین مرا بس...

البته  اصلش اینه که شهدا دلشون نمیخواد منو بطلبن...کسی چه میدونه...

یا شایدم  شهدا تا اون حد نمیبیننم که بخوان دعوتم کنن برم مناطق ....دعوتم میکنن برم گلزار ........

درگیری نگاشت...

روز پرواز..

روز پرواز مناسب بود...وای از نقص عضو ایمانم..

پ ن: اربعین..کربلا...

میروم ..

از سمتی نا معلوم به سمتی مجهول عجولانه و بی پروا میروم.........

انقدرهاهم نازنین نبودند...

دارم میابم انچه را که از ما دور کرده اند....

مثلا همین که #شهدا انقدر هاهم نازنین نبودند...

من رها نمیکنم

درست است که یک دست صدا ندارد ..

ولی اگر همین یک دستم هم قطع شود من این کار را رها نمیکنم ......

پ ن: تنهایی د رحال ادامه دادن کار سرگذشت پژوهی شهدا هستم.......

چه بی صدا

فاصله و زمان ...

چه بی صدا همه چیز را حل میکنند.........

تجربه ...

گذر زمان همیشه هم چیز بدی نیست ...

شاید چیزهای غیر قابل برگشتی از دست بروند ولی #تجربه ای به ادم میده که زمان های بعدی رو بخاطر هیچ و پوچ از دست ندیم ..

مثلا بفهمیم روی عمل بقیه حساب کنیم نه حرفشون .....

نقطع