کربلا.....

کربلا حرم حق است....

و هیچ کسی را جز یاران امام حسین راهی به سوی حقیقت نیست

کربلامارانیز در خیل کربلائیان بپذیر

ما می ایم تا بر خاک تو بوسه زنیم ....

و انگاه روانه ی دیار قدس شویم....

شهید اوینی

پ ن: اللهم الرزقنا کربلا...
پ ن:روزشمار قلبم 20روز..

 

 

بسم رب الحسین

بسم رب الحسین علیه السلام

  

گفتم: ما بی طرفیم، کار به کسی نداریم...

گفت: زیارت عاشورا خوانده ای که!

گفتم: چه ربطی داره؟!

گفت: زیارت عاشورا دو دسته جمله داره، یا سلام است یا لعن،؛ جامعه هم دو دسته داره، مورد سلام اهل بیت و مورد لعنشان، عاقبت هم دو دسته میشه بهشت و جهنم، وسط هم نداره...

گفتم: پس بی طرفها !؟

گفت: در زیارت عاشورا جوابت هست "و شایعت وبایعت و تابعت علی قتله" امام صادق(علیه السلام) اون بی طرف ها رو هم لعن کرده...البته زیاد هم بی طرف نبودند...هرکس در لشکر حسین (علیه السلام) نباشد در محفل شراب باشد یا محراب نماز، یزیدی است .

گفتم: زمانه عوض شده...موقعیت فرق کرده!

گفت: باز زیارت عاشورا جوابت رو داده "و اخر تابع له علی ذلک"  تا اخر الزمان هر کسی مثل اینها باشه لعن شده....قرار که نیست فامیلیش یزید باشه!

وباز هم گفت: "کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا" در هر زمانی حسینی به قتلگاه می رود، کاروان حرکت کرده هرانسانی به کربلای خودش میرود...باید تکلیفش را روشن کند حسینی است یا یزیدی...

گفتم: یعنی چی؟

نیش خندی زد و گفت: جامعه ات را و وضع دنیا را نگاه کن اگر صف حسین را پیدا نکردی به مرگ جاهلیت مرده ای، کافر مرده ای؛ برو خودت را در نمازت، در امر به معروفت، در دفاع از مظلومت و...بسنج؛ داره دیرم میشه بچه ها منتظرن.

این رو گفت و سوار اتوبوس شد برای جبهه...و دیگه ندیدمش

پ ن1 :

امروز وظیفه چیست؟ امام کیست؟ من شاهد به قتلگاه رفتن چند فرهنگ حسینی بودم و سکوت کرده ام؟ میترسم به مرگ جاهلیت بمیرم، هیچ کاری نکرده ام...

اما، امام حسین (علیه السلام) توبه ی حر را می پذیرد هنوز...شاید محرم ها برایم نامه می نویسد،

(من الغریب

الی الحبیب)

اما من کورم...

من دوباره به کربلای خودم میروم اما این بار...

پ ن2:

بین خودمون باشه رفیق این روزها فکر می کنم منم مثل خیلی ها، مثل همین بقیه انقدر بی خودی زندگی می کنم، انقدر بی طرف!!!

توی این صف آرایی جبهه ی حق و باطل، حسین و یزید، من کجای این میدونه جنگم؟

هرجایی که یه جمعی از عاشقای ارباب باشن فقط کافیه یک نفر آروم دم بگیره : لبیک یا حسین، لبیک یا حسین، اونوقت همه ی جمعیت یک صدا فریاد می زنند: لبیک یا حسین، لبیک یا حسین...

حالا اگه تو هم اون گوشه کنار باشی یک آن می بینی تمام ذرات وجودت همصدا با جمعیت شده " لبیک یا حسین"

اما یک لحظه با خودت فکر می کنی من که اینجور به زبان لبیک جاری می کنم ایا در عمل هم ثابت کردم لبیک یا حسین رو؟

زینب..........

بعد از دهه اول محرم
پی زندگی خود می رویم
انگار دربست این مصیبت را
زینب برداشته است

نشد......

هرچی سعی کردم برای امام حسین نامه بنویسم نشد....انگاری توذهنم هیچ واژه ای برای نوشتن نداشتم....

چرا؟نمیدونم.........

گناه......

می خواستم کنار تو باشم تمام عمر..
اما گنه از بر من پا نمی شود...

 

یا صاحب الزمان......

روز شمار.....

روز شمار قلبم...

22 روز مانده تا حرکت...

اللهم الرزقنی کربلا......

حسین جان....

خوشا گریه ، نه این گریه!
 خوشا گریه ی یعقوب که نور بصرش رفت ،
چو روزی پسرش رفت ...
خوشا قصه ی یعقوب !
 که گرگان بیابانی و پیراهن خونین عزیزش همه کذب است ...
خوشا چاه !
 همان چاه که یوسف به سلامت ز درش باز درآمد ...
 و نه یک قطره ی خون ریخت در آن جا;
و نه انگشت کسی گم شده آن جا،
و کنارش نه تلی بود نه تپه !
وَ یعقوب ندیده است دمی یوسفِ در چاه ...
خوشا قصه ی یعقوب !
 که گودال ندارد،
وَ آه از دل آن خواهر غم دیده که از روی تلی دیده که «الشّمر ... »

عجب مجلس گرمی شده این جا ،
 همین کنج اتاقم که به جز من و به جز روضه ی ارباب ،کسی نیست
و انگار که عالم همه جمع اند همین جا !
و انگار که این پنجره و فرش و در و ساعت و دیوار،
گرفتند دمِ حضرت ارباب : 
حسین جان ... حسین جان ...

دوباره....

دوباره روز ما رفت و شب آمد 
غروب آمد فغانی بر لب آمد
نگشتم با خبر از حال یارم 
خبر از غصه های او ندارم

مادر که برود.....

مادر که برود نظم خانه بهم میریزد...
.
.
علی نجف.....
حسن بقیع.....
حسین کربلا....
زینب دمشق.....
.
.
.
و مهدی را نمیدانم کجا بیابم!!!

یار......

تا یار که را خواهد و میلش به که باشد.......